Hümanizmi içine en iyi sindirmiş, şiirleriyle, gazelleriyle en iyi anlatmış, bencillikten, kişisel ihtiraslardan uzak, sevgi, insaniyet, hoşgörü gibi günümüzde çok ihtiyaç duyduğumuz kavramların anlaşılması adına ömrünü adamış şairlerden olan Mevlana Celallettin Rumi konuşuluyor bu hafta Bursa’da…
Hayra, güzele, iyiye gitmenin, insanın kendisini ıslah etmesinin adı aslında Mevlana…
Yaşarken bir tarikat kurmayan Mevlana’nın ölümünden sonra yaygınlaşmıştır Mevlevilik… Mevlana’nın görüşlerini, kişiliği kötü huylardan temizleyip, ruhu arındırıp, olgunluk ve kemale erme yolu olarak tanımlanan tasavvufunu yayma cemiyetidir.
Oldum olası bu tarikat mevzularına irite olsam da, uzak dursam da Mevlana’nın felsefesine karşı duramam elbette… İnsan denen, kendini çok üstün zanneden yaratığın; şu ahir ömürlerde, her maddi şeyin boş olduğunu anlayıp tüm kötülüklerden arınmasını kim istemez ki, her yüzyıl birkaç Mevlana gelse keşke dünyaya…
Niye bunları anlatıyorum, niye Bursa Mevlana’yı konuşuyor bu hafta biliyor musunuz?
Çünkü Bursa Büyükşehir Belediyesi ve Başkan Alinur Aktaş marifetiyle 1615 yılında Cünûnî Ahmed Dede tarafından kurulan, 1925 yılında yasayla kapatıldıktan sonra bir süre farklı amaçlarla kullanıp, kaderine terkedilen ve türbe dışındaki bölümleri yok olan Bursa Mevlevihanesi ve Müzesi hizmete açıldı. Manevi boyutu elbette çok önemli ama 4 asırlık binadan söz ediyoruz. En güzeli de yapının ilk günkü özgün kimliğiyle yeniden ayağa kaldırılması… ‘Semahane’, ‘Türbe, Meydan-ı Şerif ve Matbah-ı Şerif’ ve ‘Dedegan Hücreleri ve Selamlık’ olmak üzere 3 bölümden oluşuyor. Yapının özelliklerini, güzelliğini, mistik dokusunu anlatmakla olmaz gidip gezmeniz, görmeniz lazım…
Biraz araştırınca 30 tanesi ülkemizin farklı şehirlerinde, 14 tane de farklı ülkelerde olduğunu öğrendiğim Mevlevihanelerin bir tanesinin de 98 yıl aradan sonra Bursa’da hayata geçirilmesi şehrimiz açısından büyük kazanç oldu. İnanç ve tarih turizmine meraklı ziyaretçilerin akınına uğrayacağı şimdiden aşikar…
Hanlar Bölgesinin gün yüzüne çıkarılması, Zindankapı gibi projelerden sonra Bursa Mevlevihanesi ve Müzesi de Başkan Aktaş’ın imza projelerinden biri oldu.
Dahası Mevlana’nın en temel felsefesinin hümanizm olduğunu, dünya hayatının geçici ve fani yaşamdaki maddeciliğin insan ilişkilerinde en zararlı unsur olarak gördüğünü, bu düşünceyi savunduğunu düşünürsek bu görüşün Bursa’da da tekrar hatırlanacak olmasını da önemsiyorum. Zira o kadar uzaklaştık ki bu maneviyattan… O kadar çok rant baronu dolaşıyor ki artık aramızda..!
Mevlevilik tarikatında “Postnişin” adı verilen kişiler var. Açılışa katılanlar arasında onlar da vardı. Mevlana’nın KAMİL olmak felsefesinin temsilcileri olarak yaşam sürüyorlar. Kâmil kişilerin, kâmil olmayı öğretmesinin ancak bir yaşam tarzı haline getirdiklerinde mümkün olduğuna inanlardanım.
Ama anladım ki kamil olmak zor, zorun da ötesi, imkansıza yakın bir durum…
Neden mi?
Açılışta beklenenden fazla ziyaretçi gelmesi, halkın konuk sandalyelerini doldurması sonucunda biraz sıkıntı yaşandı. Gazeteciler için ayrılan yerde “gösterilen yere” oturtulmamıza rağmen iki kez kaldırılmak istendik, postnişinler için yer vermemiz istendi. Sonra Osmangazi Belediye Başkanı Mustafa Dündar da katıldı, kendisine uzatılan sandalyeye oturmasıyla “Postnişin” olduğunu söyleyen birkaç hanım tarafından “Ama o başkan” söylemine rağmen kaldırılması bir oldu. Nezaketle kalktı, yer verdi. Hangisi daha kâmil bilemedim…
Yani söyleyeceğim o ki; “insan” olmak zor zanaat…
