Hemen hemen çeyrek asırdır babalar kız çocuklarını prensesleri gibi görüyor ve öyle davranıyor. “Oysa bizim zamanımızda öyle miydi, biz babalarımızdan ne çektik” gibi bir serzenişle sözlerime devam edeceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Aksine babalarından çok çeken kadınlar, bugün etrafta güçlü kadın profili çizmeyi başarmış kadınlardır, bundan emin olabilirsiniz.
Yakın zamana dek toplumumuzda sevgi, sevmek, sevdiğini göstermek eylemleri çocuğuna dahi olsa ortalıkta yapılmaması gereken ayıplı eylem sayılırdı. Baba evladını kendi babasının yanında kucağına alamazdı, sevip öpemezdi. Bizim kuşak böyle büyüdü. Biraz sevgisizliğe mahkum edilmiş bir kuşak olsak da kendi ayaklarımız üstünde durabilmemiz adına ağaç olmadan eğilmemiz sağlandı. Güçlü kadın olmamız içindi bazı eksikliklerine rağmen bu çaba…
Şimdi ise güpgüzel, kırılgan, naif, duygusal, pamuk gibi prensesler büyütüyor, büyürken ayıp diye sevgi gösterilmeyen anneler ve babalar…
Yapmayın gözünü sevdiklerim… Bakın ülkede demiyorum, dünyada o evlatları çok zor bir hayat bekliyor artık…
Sorumluluk verin,
Destek verin,
Okutun,
Eğitimini mutlak suretle tamamlatın,
Meslek edindirin…
Bunun için de her ne kadar eğitim sistemimiz çok sorgulanır halde olsa da, yarış atı gibi çabalamaları gerekse de bunu yapın…
Sorgulamayı,
Araştırmayı,
Adaleti, Planlamayı,
Zamanın kıymetini öğretin…
Dövüşmeyi,
Savaşmayı öğretin…
Kendini fikirsel, fiziksel ve ruhsal olarak savunmayı, korumayı, kendisiyle ve başkalarıyla başa çıkmayı öğretin…
Bir kadın olarak bu ülkede kadını şiddetten koruma birimleri, şiddeti önleme birimleri, kadın sığınma evleri, kadına kimliğini, ikametgahını, şehrini değiştirme konusunda devlet yardımları olmasından gurur değil utanç duyuyorum, tüm erkekler ve erkek evlat anneleri adına utanç duyuyorum.
Kadının hala ikinci sınıf vatandaş pozisyonundan da utanç duyuyorum.
Ama toplu halde duyduğumuz bu utanç, bu kınama, her gün kadına uygulanan ruhsal, duygusal, fiziksel şiddetin, siyasetin içinde ve ekonomik düzende yer alırken uygulanan mobbinglerin önüne geçiyor mu, geçmiyor. O halde kadının şiddete karşı, şiddetten sonra (ölmeyin sağ kalırsa) koruyan birimlere ihtiyaç kalmayana kadar bu minvaldeki tüm atraksiyonları desteklemek görevimiz olacak.
Bugün Bursa Büyükşehir Belediyesinin “Kadınız Biz” sloganıyla Bursa Büyükşehir Kadın Kulübü aplikasyonu devre girdi ve Ceyda Düvenci sunumuyla yapılan basın toplantısı ile halka duyuruldu.
İçeriğinde alışveriş – indirim fırsatları, uzman bilgileri, kadın sivil toplum kuruluşları, girişimci kadınlar gibi, kadın dostu mekanlar gibi kadın ayrıcalıklı bilgiler, yönlendirmeler var. Restoran ve mağazalarda indirimlerden faydalanılabilirken yüzdelik indirim tutarı sokak hayvanlarına mama olarak yansıyor.
Fakat benim aplikasyonda en çok beğendiğim iki bölüm oldu. Birincisi uzman destek merkezi… Çocuk ve ergen sorunları, eşler arası sorunlar, kadına yönelik şiddet, sağlık gibi spesifik birçok alanda uzman görüşü alabileceğiniz bir uygulama var. Genel olarak psikoloğa ve psikiyatriye gitmeyi deli olmakla eşdeğer gören bir toplumda yaşadığımız için aracı kullanmadan destek alabileceğiniz bir platform olması gerçekten nimet… İkinci güzel uygulama ise; Mutluluk Köprüsü… Kullanmadığınız ürünleri buraya ekleyebiliyor ve ihtiyacınız olan ürünleri buradan temin edebiliyorsunuz… En önemlisi de ihtiyaç sahibi ile ihtiyacı olan karşı karşıya gelmiyor, eşyanın ulaşımı belediye tarafından sağlanıyor.
Bir de İyilik Hareketi bölümü var ki; kadınların sosyalleşmesi, bir araya gelmesi ve dayanışabilmesi anlamında büyük önem taşıyor. Bireysel veya belediye kanalı ile sokağında, mahallesinde sosyal farkındalık ya da etkinlik düzenleyebiliyor, çağrı yapabiliyor veya katılım sağlayabiliyorsunuz. Aplikasyonu telefonununuz store bölümlerinden temin edebilirsiniz.
Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Alinur Aktaş bu aplikasyonla Bursa’da yaşayan kadınlardan fikir, öneri ve görüş almayı hedefliyor, bu da Bursa’yı ortak akılla yönetmenin önemli adımlarından biri olacak. Keza, Büyükşehir Belediyesinin Gençlik Kulübü aplikasyonu da aynı minvalde hem gençler, hem de belediyeye gelen genç fikirler açısından önemli ve faydalı bir uygulama oldu.
Tüm bunları yazarken bir yandan da içimden Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’e bir kez daha minnet, saygı ve şükran duydum… Kafamın bir köşesinde İran… İranlı kadınlar… Şikayet etsek de onlara nazaran özgürlüğümüz… Yaşadığım vicdan azabı…
Ah kadınlar… Ne zamanki erkekler mamut avlamaları için kendilerine verilen fiziksel gücü kadınlara karşı kullanmaya başladı, o gün mertlik bozuldu. Ne çektiler, ne çekiyor, ne çekecek daha kız evlatlarımız…
Erkekler; (istisnalar yazık ki kaideyi bozamıyor) ataerkil toplumun kendilerine verdiği bu gücü bırakırlar mı, bundan sıkılırlar mı, bıkarlar mı, vicdanları devreye girer mi, kadının da kendileri gibi bir insan olduğunu fark ederler mi bilmiyorum, umudum da yok açıkçası… Ama hak verilmezse söke söke alınır…
Bunun;
En sert,
En acımasız,
En vahşi,
Öte yandan en umut verici örneğini
İran kadınlarının direnişi gösteriyor son birkaç aydır.
Mahsa Amini’nin öldürülmesiyle tetiklenen direnişte kadınların özgürlüğü için birçok kişi can verdi.
İran’da kadınların saçlarının rüzgarda dalgalanması suç..!
21. yüzyılda dünyanın konuştuğu konu işte tam da bu..!
Tekrar tekrar saygı ve minnetle Atam…
