Çoğunluğun aynı düşüncede olduğu bir gerçeği izlemekteyiz.
Değişik türde suçların işlendiği, gazetelerin üçüncü ve iç sayfalarını dolduran üzücü haberlerin kesilmek bilmediği günleri yaşıyoruz.
Sokakta, yaya geçitlerinde, yollarda rastladığımız yurttaşların çoğunun gülmeyi unutmuş yüzlerini, giyim yoksunluklarını, dilenenlerin arttığını görüyoruz.
En küçük tartışmanın ölümle sonuçlanan kavgaya dönüştüğünü, kimsenin kusurunu kabul etmediğini, hep karşı yanı suçladığını, gerçeğe katlanmadığını izliyoruz.
Kural tanımazlık, ilkellik, kabalık, terbiyesizlik, saygısızlık, pislik, yalan ve ahlaksızlığın her türü, çıkarcılık, bencillik yeğleniyor.
Tembellik, uyuşukluğun arttığı ve üretme, çalışma isteğinin azaldığını izlemekteyiz.
Demokratik tepkiler bastırılıyor, orantısız devlet gücü kullanılıyor, haksızlık, adaletsizlik, yandaşlık, kayırmalar ve ayrıcalıklar sürüyor.
Siyasete iktidarın getirdiği “Bizden-sizden” ayrımı doğal karşılanıyor.
Maalesef bu bozukluklar bir açmaz ve çıkmazdır.
Toplum önderlerinin bu tür kötülükleri önlemekte öncülük etmeleri beklenirken, başta siyasal iktidar, her gün artan biçimde ve düzeyde kutuplaşmayı körükledikleri izlenmektedir.
Bu ülke ve devlet hepimizin.
Bireyler olarak yalnız kendimize özgü değerler, varlıklar, edinimler hukukun güvencesindedir. Onun dışında kimsenin birbirinden ayrımı yoktur. Bu bilinçle dokunmayan, akıl yerine inancı alarak kişileri birbirine karşı kışkırtan tutum ve davranışların bağışlanır yanı yoktur.
Demokratik ülkelerde iktidara talip olan siyasetçiler, yapılan demokratik seçimle iş başına gelirler.
Yasaların izin verdiği süre içinde topluma hizmet ederler, bu hizmetler halk tarafından beğenilirse bir dahaki seçimle yeniden göreve getirilirler.
İktidar, görev sürecinde tüm toplumu kucaklayıp, ayrıştırmadan, güçlü bir ekonomi, eşit yurttaşlık ve özgürlük gibi demokrasinin temel ilkelerini yerine getirmede başarısız olursa, yapılacak ilk seçimde iktidardan düşerler…
