On Kasımı yasaklıyor,
Yirmi dokuz Ekimi yok sayıyor hazretleri..!
Silen sesi kesildiğinde,bayraklar yarıya inmeyince,
Yada saygı duruşuna geçmeyince bitecek sanıyor bu sihrin tılsımı.
Sadece mücevher taşa kazındı sanıyor Atatürk ismini..!
Yada İzmir’de her yeni gün Gazi’ye doğduğu için gavur diye kestirip atıyor Egeyi..!
Bilmiyor ki sol yanda atan cevahire kazınmıştır Atatürk ismi,taş ne, kaya ne ki…
Bilmiyor ki Ege insanının içinde yanan Demirci efeyi,
Efelerin efesi çakmak çakmak gözlü Sarı Paşayı…
Aklına getiremiyor Edirne’den Kars’a memleketin her köşesi her çizgisi İzmir kokar,Selanik’i hatırlatır…
Misal omzuna Kocatepe’ye çıkan atasını çizdiren gençte,
Koluna Mustafa Kemal yazdıran yürektedir.
Yada Beş yaşındaki Asuela’nın diline doladığı ”Atatürk geldi düşmanı yendi”sözcüklerde gizlidir bu sihir,bu tılsım…
Mustafa Kemal ismini duyduğunda hüngür hüngür ağlayan 90 yaşındaki Mehmet emminin yorgun gözlerindedir bu işin sırrı…
En kuytu köşelerden,en renkli yerlerde Atatürk açar,Atatürk kokar.
Kiminin duvarında,kimisinin kolundadır.
Kiminin evinde kutsal bir emanet,
Kimisi için yürektedir.
Evinin kapısını açan anahtarın ucunda,
Yada yaktığı sigarasının ateşindedir.
Bir aracın arka camında sol üst köşede,
Dostla içilen acı kahvenin fincanındadır.
Sokaklar yasaklansa,silen sesleri kesilse de koşar bu yürekler her On Kasımda Anıtkabir de yatan ”Sarışın Kurda benzeyen” kurtarıcısına…
Çünkü Atasına yürekten şükran duyar bu coğrafya insanı.
Çünkü minnet besler özgür bir vatan bırakmasından ötürü.
Çünkü oğlunu kızını büyütmüş,torun torba sahibi olmuştur Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyette.
Doğum gününü,evlilik yıl dönümünü unutur da,
Asla unutmaz Ekimin Yirmi dokuzunu
Kasım ayının Onuncu gününü…
O yüzden asla vazgeçmez Cumhuriyet bayramını kutlamaktan,
Mustafa Kemal Atatürk’ü anmaktan…
Ne yapsan da silemezsin Mustafa Kemal’i dimağlardan,
Kutlamaları iptal etmeye yetecek gücün yoktur
Çünkü burası Atatürk’ün kurduğu çağdaş medeni Türkiye Cumhuriyetidir…
