98 Yıl önce bu gün Mudanya Mütarekesi, 3 Ekim günü başladı ve 11 Ekim 1922 Çarşamba günü sabaha saat 6’da imzalandı.
Tam 2 yıl 29 gün sonra padişahın adamlarınca imzalanan Sevr, 9 Eylül 1922 günü Atatürk ve silah arkadaşlarının İzmir Hükümet Konağı’na şanlı bayrağımızı çekmesiyle çöpe atılmış oluyordu.
Bütün dünya ve Türkiye nefesini tutmuş, İngilizlerle bir çatışma olasılığını, kaygılı gözlerle izliyordu. İşte tam bu aşamada Müttefiklerin İzmit veya Mudanya’da ateşkes önerisine Mustafa Kemal ve arkadaşları Mudanya için “olur’’ diyeceklerdir.
O yıllarda bu kasaba; Marmara kıyısında sıcak, toz toprak içinde, yolları arnavutkaldırımı döşeli, evleri ahşap, sivrisinek yuvası ikinci sınıf bir kıyı kasabası idi. Batılılar buraya barış dilenmeye geliyorlardı.
Yoksa barış istemeye ya da barış koşullarını dikte ettirmeye değil..
5 gün sonra İngiliz ‘Lloyd George’, Manchester Reform Club’da Mudanya Mütarekesi’nin nedenlerini açıklarken “Türk gibi birinci sınıf savaşçıya blöf yapmayı denemek iyi değildir. Türkler işin ciddiyetini veya gevşekliğini hemen anlarlar’’ dedi.
Mudanya Mütarekesi, göğsümüzü kabartan, başımızı dikleştiren, bizi dünyaya tanıtan ve Lozan Barışı’nın yolunu açan silah bırakışmasıdır.
Bu güzelim kazanımları olan ülkede yaşamak bir ayrıcalık olmalı.
Toplum olarak her yapılan olumlu veya olumsuz yatırımından, ekonomisinden, para birimine kadar bizi İLGİLENDİRİYOR.
Madem ilgilendirmiyor acaba neden hükümet; kendi müteahhitlerine bütün işleri dolar üzerinden veriyorlar?..
Güya “Cebimizden bir kuruş bile çıkmadan” havaalanları, otoyollar, köprüler, tüneller yapılıyor.
2005 YILINDA dolar: 1.34TL iken, şimdi 2020 de 7.81Tl’yi gösterdi.
Ülkede, pek çok meta dolara endeskli değil mi?
Türkiye’nin yarını ile ilgili kafa yoranlar yok mu?
Elbet de ki var..
Nasıl ki; Mudanya Mütarekesi, Lozan Barışı göğsümüzü kabartmış, başımızı dikleştirmiş, bizi dünyaya tanıtmışsa, şimdide öyle olmalı..
